Comezan as historias con homes encumados, rematan sempre todas con mulleres que os salvaron; da morte do intelecto, de insectos que os picaron, de turbias lendas vellas que non queren nen lembrar. E nós pouquiño a pouco, ímonos situando construíndo barricadas no país dos alalás; nós en corpo e alma, nós mercando calma, nós cousa por cousa sen podernos despistar. Nós aleitadoras, nós conquistadoras, brillantes activistas da vida cotiá. E nós que resistimos, a séculos de forza, e nós as matriarcas, do país dun tal Breogán.
No hay comentarios:
Publicar un comentario